همجواری که داشتم دارم

**همجواری که داشتم دارم**


30 بهمن 1402 شیراز


پشت تنهایی تنم امشب

گل عذاری که داشتم دارم

تاب دادم به دست خود تن خود 

تابداری که داشتم دارم

شب و روزم گرفته انتظار

 انتظاری که داشتم دارم

آب دادم به بیقراری خود

بیقراری که داشتم دارم

یاد من مانده روی سینه تان

یادگاری که داشتم دارم

کس نبرده ست افتخارم را 

افتخاری که داشتم دارم

روزگارم پر از بدی باشد

روزگاری که داشتم دارم

مرگ را در طواف خود بینم 

همجواری که داشتم دارم

روزگارم پر است از درد 

روزگاری که داشتم دارم

سیل اشکم چون آبشار بود

آبشاری که داشتم دارم

چیر و چار میکنم از دست روزگار 

چیر و چاری که داشتم دارم


از فتاح بحرانی

http://fbahrani.blogsky.com

رفتم فراری از این خاکدان پست

** رفتم فراری از این خاکدان پست **


26 آبان 1402 - شیراز


یـــادت هــــمیشه پــــر از انــــتظار مــن
ای بــــیقرار ز غــــربت قـــرب قــرار من
با افتخار زنده شـــدم در حـــریم شـــعر
اکـــنون بـیا و نــــگاه کـــن افــــتخار من
رفــــتم فــــراری از این خـــاکدان پست
هــــیچکس نـــدیده تبسم روز فرار من
با قدرتم سکوت می کنم انـدر دیار ظلم
یارب چه حکمتی است در این اقتدار من
من آشـــکار می کـــنم این نور بــسته را
تــــــا در مــــدار بــــگردد مـــــدار مــن
ای آشـــــکار به خــــدا می ســـــپارمــت
تا آشــــکار کــــنی طــــلب آشــــکار مـن
با ذوالفقـــار عــــلی جــــنگ مــــی کـــنم
جــــنگی که فــــتح کــــند ذوالفقار مـــن
یادم کــــنند عــــزیزان که بعـــد از ایــن
مــــاند بـــه پــــیش شــــما یادگــــار من

من چشم خود به روی روزی دنیای بسته ام

از غیب می رسد حــواله به این روزگار من

فتاح بخوان دوباره غزل های ســـینه سوز

تا باز گــــریه کـنند مـــردم با اعـــتبار من


از فتاح بحرانی

http://fbahrani.blogsky.com

می تکانی تو ز غمها تن را

سال 61 و62  را نقطه اوج دربه دری و بی سامانی خود می دانم در این سالها در شیراز زندگی می کردم.در نزدیکی خانه ما مطب خانم دکتری بود به نام شهناز.ق برای تسکین آلام خود به ایشان مراجعه نمودم ایشان مرا در زیر چتر حمایت عاطفه بی شائبه خود قرار داده به طوری که من بدون مصرف هیچ دارو ودستوری شادابی و طراوتی تازه یافتم .مدت کوتاهی بعد از آشنایی با وی ایشان از ایران مهاجرت نمود و به آمریکا رفت .قطعه شعری به نام " می تکانی تو ز غمها تن را" که برای ایشان سروده بودم به صورت نوارکاست همراه با موزیک و صدای خودم آنرا به عنوان بدرقه به ایشان تقدیم نمودم تا به قول فروغ چیزی به او بدهم که ابدیست:(تنها صداست که می ماند)نمی دانم او اکنون صدای مرا دارد یا باد آنرا همراه برگهای خزان برده است؟... هر کجاست یادش معطر و نامش متبرک باد.


بهار ۶۱ شیراز

به مطب خانه خود
که به اندازه یک دنیاییست
تو به اندازه صد سال عبادت
عظمت آوردی
تو به پاکی چو حریر
مهربان همچو نسیم
با طراوت چون باغ
با سخاوت چون ابر
گرمی و روشنیت چون خورشید
خواب آور چو بهار
که به چشم تر من خواب آری
در مسیحا دمیت عیسی ای
سر به زیری چو درخت
چون درختی پربار
در بیابانی دور
وسعت سایه تو تا ابدیت پیداست
زیر آن سایه سبز
روح سرگشته من
یاد بگرفت
که آرام بگیرد شب و روز
تو به تاریکی غمخانه من نور حلاوت دادی
من به ویرانی ویرانه خود
معترفم
تو بنا کرده ای از نو من را
می تکانی تو ز غمها تن را
تو بزرگی شهناز
تو بزرگی شهناز

برای آمدنت من نماز شب خواندم

**برای آمدنت من نماز شب خواندم**


25 آبان 99 شهر پردیس (تهران)


زمـــان حـــادثه پیــــدا بـــود ز بـــوی تنـم
پــناه برده مرغان مـــهاجر به غـربت سخنم
گـــریختم مـــن از این مـــردمـان بی دانـش
کــــه مـــلک هــــنر بــوده خــــانه و وطــنم
ز خویش می گریزم و دنبال مـن دوان مردم
فــــراری از هـــــمه دنــــبال خــــویشـــتنم
کــــجا روم کــــه بـــبینـم روال انـــــســـانی
روال مــــرده دارم و زنــــده در کـــفــــنـــم
بـــــه یادبـــــود نـــوشــتیم شــــعر والایـــی
کــــه می چــــــکد از شـــعر، خـــون پــیرُهنم
پــــری روان شــــــده در امــــتداد پـــــروازم
کجـــاست کس که بــداند پری ست یا که منم
عـــسل بنـــوش و برقـــصان تــمــــام اندامت
لبـــت گـــذار لحــظه ای به کـــــندوی دهـــنم
برای آمـــــدنت مــن نــماز شــــب خــــــواندم
تــو بـودی و مـــن و شـــب در کـــنار یاســــمنم
مــن و تو انـــجـــمنی ســـاخـــته ایم از عــــرفان
مــــــرو  کـــه مـــی رود از دســـــت انـــجمـــنم


از فتاح بحرانی

http://fbahrani.blogsky.com

رانش علم و خرد بود که ما را می برد

**رانش علم و خرد بود که ما را می برد**


پردیس - 7 خرداد 1400


یاسمن ! یـــاد تــــو در خــــانه مــن دود کـــند

خـــانه ویــــرانه و از پایــــه به فـــرســـود کند

رانــــش عــــلم و خـــرد بــود که ما را مــی برد

عشــــق تو با دل من هرچــــه که فـــرمود کـند

می تـــــراشم تــــن طــــناز تـــو با شــــعرم من

یادگـــاری اســـت که این طــــالع مـــسعود کند

آتــــشم از تــــب بــــارانی خــــود می ســــوزم

آتــــش شــــعله مــــن تا به ابـــــد دود کــــند

اقــــیانوس ! به دریـــــاچـــه مــــن می خــندی

اقــــیانــــوسیِ مــــن کـــی ســـــفر رود کــــند

مـــقصـدم تا  ابـــدیت به نـــــهانستان اســــت

گــــر بیایی تو خـــدا شــــاهد مقــــصود کــــند

تــــرک کردم هــــمه دنـــیا و به کــنجی رفـــتم

کیست چون من که خودش این همه مطرود کند

بـــوی تنـــدی کـــه خدا داد بـــه اشــعــار مـــن

بـــوی عــــود اســـت خبر از شـــب مــوعود کند

یاســــمن ذکــــر خــــدا کــن و نـــرنجان فـــتاح

هـــرکسی رنـجه کــــند ظلم بـــه مــــعبود کند


از فتاح بحرانی

http://fbahrani.blogsky.com