پر تنهایی من در قفسم جا مانده ...چه کنم قفسم بی کس و تنها مانده

آبان ماه ۸۴ داراب
پر تنهائی من در قفسم جا مانده
هرشب تماشــــا مــــــی کنم اوراق تنهایی خود
با گریه حاشا مــی کنم صبر و شکـــــیبایی خود
من اهل سازش نیـــستم بند نوازش نیـــــستم
بر بام هســـتی می زنم تصویر رســــوایی خود
من در قفس ماتم کنم دست عبادت نـــــم کنم
تا بنگرم در این قـــفس زشتی و زیبایی خــــود
در گوشه ای از این زمین از ظلم و از بیداد کین
دائم تماشا می کنم زجـــر تماشـــــایی خـــود
من فرد پیدا نیسـتم جایی هـــــویدا نیـــــستم
فریــــاد یا رب می زنم در ســــوگ پیدایـی خود
من عسره ی تنهایی ام بینـــای نا بیــــنایی ام
هفت آســمان پشت سرم دارم ز بیــنایی خود
من مـــوج دریای غــــــمم در بین دریاها کــــمم
تن را به ساحــل مــــی زنم با موج دریایی خود
هرجا شب آید می خزم چون که تب آید می پزم
سامان نمی یابد سرِ ســــرگرم ســــودایی خود
پایـــــی نـدارم تا برم این ناله هـــــا بر آســـــمان

شرمنده ام پیش خدا از دســت بی پایی خـــــود

از فتاح بحرانی : چه کنم قفسم بی کی و تنها مانده

www.fbbahrani.blogsky.com