۱۷ اسفند 88 داراب
وای از دســـت پریشانی حـــــالم ای وای
باد کـــرده نِگـــــــهم روی خیــــالم ای وای
روز و شب گم شده در ابر پریـــشانی من
مــــــاه آواره بـه دنـــــباله سالــــم ای وای
شرق و غـــرب بدنم غربت تنهــــــایی من
می تراود سخن از سمت شمالم ای وای
پخـتم از حُرم نفــــس های ریاکـــــار زمان
باز هـم میـــوه ناپــــــختۀ کالــــــم ای وای
بی کمالات به مهمانی عــــرفان رفتــــــم
غرق نادانی و بی فهم و کــــمالم ای وای
گر شــما را به خطا بوسه عــــــرفان دادم
مصلـحت بوده خطا ، کرده حــلالم ای وای
من اســـیر قفسم بخــــت نگون سار ببین
هم قفس می شکند شـهپر بالــم ای وای
مــــی بــــرد خــــاطر صد حادثه از یاد کـویر
باد اگـــر پخـــش کنـــد بـــذر نهـالم ای وای
در زنـــــدان بگشــودند بــه رویـــــم فـــــتاح
تا سیه روی شود حــسن و جمالم ای وای
سلامی به زیبایی نام اهورا مزدا
به بلندای نام بزرگ ایران زمین
وبلاگ شما رو دیدم و خوشحال میشم که شما هم به وبلاگم سر بزنید و با هم تبادل لینک داشته باشیم و حتما بگو که با چه نامی لینکت کنم.
اگه دوست داشتید این بنده حقیر را با نام ایزدمهر لینک کنید
با سپاس فراوان
آریا
سلام جناب فتاح
این تکرار ای وای آخر مصراع شش جهت حس مرا سخت ببستند. برادر کمی ناله کمتر کن که ایام بهار است
سلام آقا فتاح عزیز
با یه متن دیگه بروزم ، بیا و کلبه مو با حظورت نورانی کن.
سلام
غرور چه واژه ی سردی .....
به روزم ..
سلام آقا فتاح عزیز
به روزم و منتظر ......